Metody i wyposażenie

Metoda malowania dziesięcioma palcami - Finger-Painting

Nawiązuje do naturalnej tendencji u dziecka do paćkania się w konsystencji błotnej.
Metoda ma wartość terapeutyczną i diagnostyczną (obserwacji poddaje się 4
elementy:
ustosunkowanie się dziecka do tworzywa, element czasu, element ruchu,
zachowanie się wobec kolorów) oraz terapeutyczno-wychowawczą (m.in. stymulacja
pracy rąk, motoryki ruchu, systemu czuciowego, pomoc w pokonywaniu lęków,
wyciszanie nadpobudliwości emocjonalnej, aktywizacja napięcia mięśniowego,
usprawnianie koordynacji psychoruchowej i praksji).

Metoda neurobiologiczna (krakowska) prof. Jagody Cieszyńskiej

Mózg jest asymetryczny zarówno pod względem struktury jak i funkcji. Dla właściwego rozwoju i funkcjonowania potrzebna jest współpraca obu półkul, sprawne przesyłanie informacji oraz globalne i sekwencyjne analizowanie bodźców. Tylko integracja bodźców analizowanych w obu półkulach zapewnia sprawne funkcjonowanie poznawcze człowieka. Metoda symultaniczno-sekwencyjna prof. Jadwigi Cieszyńskiej opiera się na wiedzy o sekwencyjnych zdolnościach lewej półkuli mózgowej, która wymaga stymulacji przy równoczesnym korzystaniu zsymultanicznych sposobów przetwarzania bodźców językowych półkuli prawej, która jest prymarna w działaniu zaraz po urodzeniu.

Pedagogika zabawy Klanza

Celem tej metody wychowania dziecka jest przede wszystkim wsparcie dzieci w ich indywidualnym rozwoju. Pod uwagę bierze się także kształcenie umiejętności społecznych oraz rozwijanie zainteresowań dziecka przez zabawę. Do cech charakterystycznych dla tej metody zaliczamy: radość, wspólne odkrywanie, pobudzanie do wartościowego przeżywania zabawy zamiast rywalizacji i tworzenia zależności. Działania wychowawcze w tej metodzie mają na celu angażowanie zmysłów dziecka podczas zabawy, nauki wyrażania siebie poprzez ruch czy taniec.

Metoda Knillów

Program wprowadzający – potrzebny jest po to, aby móc określić ramy programowe dla tych dzieci, które są hiperaktywne, bardzo małe albo mają niewystarczającą koncentrację uwagi aby uczestniczyć w programie pierwszym lub drugim. Przeznaczony jest również do pracy z dziećmi autystycznymi lub psychotycznymi.

Program I Program 2 – do wykonywania aktywności opisanych w 1 i 2 programie używane są różne części ciała w różny sposób.

Program 3 – przeprowadzenie tego programu wymaga znacznie więcej świadomości społecznej dziecka ruchliwości i koordynacji.

Program 4 – pomyślany jest jako aktywność grupowa, wymaga odpowiedniego poziomu świadomości ciała, większej samokontroli, wyższego poziomu rozumienia pojęciowego, koncentracji.

Program SPH – 25 minut – przeznaczony jest do pracy z dziećmi, które są bardzo niesprawne fizycznie lub z takimi, które potrzebują więcej czasu na wykonanie czynności.

EEG-Biofeedback

Metoda ustalania harmonii czynności fal mózgowych na zasadzie bioregulacji i samouczenia się mózgu formą treningową wideozabawy. Jej celem jest modyfikacja procesów fizjologicznych organizmu przy udziale tzw. sprzężenia zwrotnego, w taki sposób, aby procesy te przebiegały prawidłowo. Stan naszego mózgu odzwierciedla się w zapisie EEG. Mózg ludzki zapamiętuje i odtwarza te reakcje, za które jest nagradzany (warunkowanie sprawcze – Skinner) i podlega zmianom (neuroplastyczność mózgu, czyli zdolność neuronów do trwałych przekształceń funkcjonalnych). Deficyty często mają charakter funkcjonalny, a nie strukturalny. Za pośrednictwem EEG-Biofeedback możemy wpływać na bioelektryczne funkcjonowanie mózgu.

Metoda opcji – „Kochać kogoś, to znaczy być z nim szczęśliwym”

To metoda dla dzieci z autyzmem , cechami autystycznymi i oraz z zaburzeniami emocjonalnymi (fobiami, wycofującymi się). Metoda sięga do psychoanalizy, która pojmuje autyzm, jako konsekwencję zaburzenia kontaktu dziecka ze środowiskiem oraz koncepcji humanistycznej z nastawieniem na akceptację i aprobatę dziecka, (pozwolenie mu na samorozwój). Założeniem metody jest tworzenie motywacji (pojmowanej, jako dawanie dziecku wolności wyboru własnych zachowań) by dziecko z autyzmem chciało wyrwać się ze świata zahamowań i stereotypów.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Jest to metoda psychomotoryczna, której założeniem jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dzieci i korygowanie jego zaburzeń poprzez ruch i kontakt z innymi. W sferze fizycznej celem metody jest poprawa motoryki dużej, poznanie własnego schematu ciała, poczucia własnych możliwości ruchowych, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi. W sferze osobowości: poczucie własnej wartości, bezpieczeństwa i odpowiedzialności, wzmacnianie wiary we własne siły, nawiązywanie kontaktu z drugim człowiekiem, umacnianie komunikacji niewerbalnej.

Trening umiejętności społecznych – TUS

Celem zajęć TUS jest rozwijanie kompetencji społecznych. Trening Umiejętności Społecznych to jedna z najskuteczniejszych terapii wspierających rozwój, łagodzących lub zapobiegających problemom emocjonalnym. Pomaga też radzić sobie z trudnościami pojawiającymi się w zachowaniach u dzieci i młodzieży. Trening szczególnie polecany jest dzieciom z autyzmem, zespołem Aspergera, zaburzeniami zachowania oraz z ADHD.

Metoda Marii Montessori

Metoda zakłada, że najważniejsze w wychowaniu dziecka jest pozwolenie mu na rozwijanie się w swoim własnym tempie, nauka samodzielności poprzez wspieranie, ale nie wyręczanie oraz szacunku do innych. Istota pedagogiki Marii Montessori polega na stwierdzeniu, że każde dziecko jest inne i powinno rozwijać się według stworzonych przez siebie indywidualnych planów rozwojowych. W planach tych zapisane są jego możliwości, kompetencje i umiejętności, umożliwiające mu naukę samodzielną i efektywniejszą. Podstawową formą jest tu zabawa i indywidualne zdobywanie doświadczeń przez dziecko.

Metoda Tomatisa®

Metoda Tomatisa® to naturalny sposób stymulacji neurosensorycznej. Stosowane w niej programy słuchowe modyfikują muzykę i głos w czasie rzeczywistym, tak by zainteresować mózg i rozwijać zdolności motoryczne, emocjonalne i poznawcze. Ucho odgrywa podstawową rolę w przetwarzaniu informacji, ponieważ jest główną bramą, przez którą informacje przedostają się do mózgu. Ucho odbiera dźwięki z otoczenia i dźwięki naszego własnego głosu, przetwarza je na bodźce elektryczne i przekazuje mózgowi do analizy. Wychwytuje również nasze ruchy i ma duże znaczenie dla procesu koordynacji ruchów, równowagi i poczucia rytmu. Gdy występują zakłócenia w komunikacji między uchem a mózgiem, cierpi na tym nasza zdolność do interakcji ze światem zewnętrznym.

Metoda Terapii Neurotaktylnej dr. Masgutowej

Metoda proponuje techniki masażu i stymulacji skóry, które wpływają na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu, pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia. Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia skóry w odbiorze wrażeń dotykowych. Reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni. Techniki stosowane w terapii taktylnej wykorzystują specjalny dotyk i stymulację, co reguluje: integrację odruchów, zakres napięcia mięśniowego, integrację sensomotoryczną, świadomość kinestetyczną.

Metoda werbo – tonalna

W metodzie każdy dźwięk lub głoska ma odpowiednik w określonych ruchach. Każdej samogłosce przyporządkowany jest określony też przedmiot, dzięki czemu dziecko widząc go kojarzy dany dźwięk, co w efekcie prowadzi do wywołania go. W terapii metodą werbo – tonalną wykorzystuje się zabawy fonacyjne skojarzone z rytmem ciała i rytmem muzycznym. W metodzie wykorzystywane są gesty i ruch całego ciała jako wsparcie dla procesu mówienia.

Metoda dobrego startu

Metoda wspomagająca edukację oraz rozwój psychomotoryczny opracowana przez Martę Bogdanowicz. Angażuje uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze.  Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr. Doskonali koordynację wzrokowo-ruchową zarówno pod kątem motoryki małej, jak i dużej, poprawia pamięć, zdolność skupiania uwagi i wyobraźni, funkcję językowe, pobudza motywację do działania i umacnia wiarę we własne siły, ułatwia nawiązywanie kontaktów z rówieśnikami.

Karmienie

Usprawnianie funkcji prymarnych – żucia, odgryzania, połykania ustalanie prawidłowego toru oddychania. Terapia w przypadku wybiórczości pokarmowej u dzieci.

Metoda Dyna – Lingua M.S.

Stworzona przez prof. Małgorzatę Młynarską – neurologopedę oraz dra Tomasza Smerekę – psychologa. Metoda koncentruje się przede wszystkim na złożonych funkcjach psychicznych (wyższych czynnościach nerwowych) mowie i myśleniu. Głównym celem metody jest rozwijanie i usprawnianie tych funkcji. W metodzie wykorzystywane są autorskie programy pracy terapeutycznej oraz autorskie pomoce terapeutyczne. m.in. klocki „64 figury”. W metodzie wykorzystywane są także tzw. rytmogesty, czyli gesty wspierające proces mowy.

Terapia ręki

Terapia ręki to wszystkie działania i ćwiczenia umożliwiające usprawnienie mechanizmów odpowiedzialnych za kontrolowanie ruchów kończyny górnej, dzięki której bawimy się, ubieramy, piszemy. Terapia ręki to współpraca logopedy, terapeuty integracji, pedagoga i psychologa. To nie tylko praca przy stoliku i na krzesełku, ale całość wszystkich form ruchu i
umiejętności jakie składają się na funkcje ręki.
Wskazaniem do terapii ręki są sytuacje, podczas których występują:
– trudności w planowaniu ruchowym,
– problemy z koordynacją pracy obu rąk
– problemy z nauką samoobsługi, jak ubieranie się, zapinanie guzików
– zaburzenia sprawności grafomotorycznej – dziecko nie lubi lub nie umie wycinać, rysować, malować, ma niedokładne i niestaranne pismo, każda nowa forma zajęć z wykorzystaniem
umiejętności rąk nie sprawia dziecku przyjemności
– trudności w trzymaniu kredek czy ołówka
– trudności z koncentracją
– niechęć do dotykania różnych faktur
– zaburzenia koordynacji oko–ręka
– zbyt wolne lub zbyt szybkie tempo wykonywania różnych czynności manualnych, co prowadzi do niestaranności
– zaburzenia napięcia mięśniowego w obrębie obręczy barkowej lub całego ciała (wzmożone bądź obniżone napięcie mięśniowe)
Na zdjęciach zostały przedstawione pomysły zabaw i ćwiczeń prowadzonych w przedszkolu
przez pedagoga specjalnego. Zachęcamy do kreatywnej zabawy i wspierania naszych działań
w warunkach domowych.

Metoda samodzielnych doświadczeń-

Stwarzanie dzieciom optymalnych warunków do
spontanicznej zabawy i innych działań, swobodnego wypowiadania się, poszukiwania,
przeżywania poprzez bezpośredni kontakt z otoczeniem przyrodniczym, społecznym i kulturowym.

Komunikacja alternatywna i wspomagająca

Komunikacja alternatywna i wspomagająca (AAC) to grupa metod, które umożliwiają osobom niemówiącym lub mówiącym w ograniczonym stopniu porozumiewać się z otoczeniem. Polega na używaniu w komunikacji znaków opierających się na gestach, obrazach, symbolach, przedmiotach. AAC pomaga osobom z zaburzeniami mowy wyrażać swoje myśli, uczucia oraz podejmować samodzielne decyzje.